Michel van de Korput was het product van Feyenoords eigen jeugdopleiding en debuteerde al op jonge leeftijd in het eerste elftal. In de loop van het seizoen ‘75/’76 vestigde Van de Korput zich als basisspeler. Hij ontpopte zich in de jaren die volgden tot een betrouwbare centrumverdediger, een sobere en kopsterke mandekker die zelden verzaakte.
Helaas voor Van de Korput was hij actief in de jaren van neergang die volgden op de grote successen in de eerste helft van de jaren zeventig. Zijn Feyenoord-palmares leek zich zo te gaan beperken tot de ene KNVB-beker die hij met Feyenoord in 1980 wist te winnen door Ajax met 3-1 te verslaan. Die finale was zijn afscheidswedstrijd. Op dat moment had Van de Korput, die zich inmiddels ook als een vaste waarde in het Nederlands elftal had weten te vestigen, namelijk al besloten om de club te verlaten voor een buitenlands avontuur.
|
Michel van de Korput scoort tegen Eindhoven (Bron: NA/Anefo; Koen Suyk; CC0) |
Het werd geen onverdeeld succes en na drie seizoenen voor Torino in Italië te hebben gespeeld, keerde Van de Korput op 26-jarige leeftijd terug in De Kuip. Precies op tijd om de dubbel van het seizoen ‘83/’84 mee te maken. In de zomer van ’85 achtte Van de Korput de tijd rijp voor een tweede avontuur en vertrok naar FC Köln. Daar maakte een zware blessure een einde aan zijn carrière op het hoogste niveau. Na een langdurige periode van revalidatie zou Van de Korput nog wel een aantal jaar in de Belgische lagere divisies spelen.