Bennie Wijnstekers was van 1977 tot 1988 een vaste waarde in het eerste elftal van Feyenoord. In totaal speelde hij 352 competitiewedstrijden voor Feyenoord, waarvan een groot deel als aanvoerder. Slechts vier Feyenoorders hebben meer competietieduels op hun naam. Wijnstekers speelde een deel van zijn carrière als linksback, maar zal toch vooral worden herinnerd als een sobere en effectieve rechtsback die zijn tegenstanders zonder veel poespas uitschakelde.
Ben Wijnstekers geldt terecht als één van de laatste echte Feyenoorders. Hij werd op zijn twaalfde lid van Feyenoord en was als jochie regelmatig op de tribunes te vinden. Wijnstekers debuteerde als 20-jarige in het eerste elftal en zou de club altijd trouw blijven. Pas op 33-jarige leeftijd vertrok hij, nadat hij onder Rob Jacobs op de bank terecht was gekomen, naar Belgie om nog een paar jaar af te bouwen.
|
Ben Wijnstekers in duel met Halver Thoresen.(Bron: NA/Anefo; Hans van Dijk; CC0) |
Tussen '79 en '85 kwam Wijnstekers 36 maal uit voor Oranje, van '82 tot '85 zelfs als aanvoerder. Feyenoorders hadden wel incidenteel de aanvoerders-band van het Nederlands elftal gedragen, maar Wijnstekers was de eerste (en enige) Feyenoorder sinds Puck van Heel die het tot vaste captain van Oranje bracht. Net als bij Feyenoord, was hij in Oranje een speler die nooit verzaakte. Wijnstekers tragiek is dat zijn carrière als international en als Feyenoorder plaats had tijdens een magere periode. Aan hem lag dat niet en het maakt zijn betekenis als Feyenoorder ook zeker niet minder groot.